Bu ?ehir
Sana geldi?im günü hatyrlyyor musun? Baba oca?yndan ilk kopu?umdu bu. Ylklerimi ya?ayacaktym sende. Ylk a?kym e?imle, her?eyim, evim, yuvam, çocuklarym olacakty sende. Ben gencecik, co?kulu, heyecanly birazda çocuksu, sevdi?im adamyn, a?kymyn omzundaydy ba?ym. Onun elleri saçlarymda dola?yyordu. Sense; sessiz, sakin, a?yrba?ly, görmü? geçirmi?, oturmu?, huzurluydun.”Gel çocuk gel” dedin bana. O an saryp sarmalayaca?yny hissetmi?tim. Denizi ikiye bölmü? ortasynda salynyyordun adeta. Sa?yny solunu dalgalar dövüyordu sen aldyrmyyordun. Kalelerin vardy sapasa?lam. Yüzyyllardyr yykylmadan ayakta dimdik duran. Kimbilir o gün bana neler anlatmak istemi?tin de ben anlamak istemedim. Pekte umurumda da de?ildin. Sadece bir ?ehirdin i?te. Nerden bilebilirdim bir gün sana benzeyece?imi. Senin gibi; hep bir tarafymyn u?rady?ym ihanetlerin acysyyla yanaca?yny. Di?er tarafymyn ise hep hyrçyn, hep güvensiz, hep kyzgyn dalgalarla dövülece?ini. Zaman oldu kyzdym sana hem de çok. Nefret ettim senden. Kaçmak istedim anylarymdan. Bende sana ihanet etmek istedim. Hyncymy sokaklaryny döverek ko?malarymdan, ta?yny topra?yny tekmeleyerek almak istedim. Gidemedim senden gitmek istedimse de gidemedim. Ylahi bir güç buna hep engel oldu. Sen de gitmemi istemiyordun. Senin suçun neydi ki? Mutluluklar ya?adym sende. Acydan gö?süm yanarken sularynla söndürdün. Gözya?larymy sildin aldyn. Kyzgynlyktan, öfkeden küfrederken sana ylyk, yumu?acyk esintinle yana?ymy, saçlarymy ok?adyn. Sakin ol der gibiydi esen o meltemlerin. Her ne kadar büyüdümse de ben hala senin o asi çocu?undum belki gözünde. Güçlü olmayy da, ba?armayy da senden ö?renmi?tim hem ben. Gecenin karanly?yndaki o heybetli duru?unla tüm acylara meydan okuyan, içinde yanarda?lary saklayan bir kutsal mabettin benim gözümde. O kadar isyanlaryma ra?men; “Senin suçun yok, utanma, kaldyr ba?yny dik yürü” dedin. Gülümsedin yine o ylyk esintinle yüzüme dokunup geçtin.”Ben seni böyle almam” dedin. Neyimi sevdin? Ha neyimi yaky?tyrdyn bu kadar kendine? Senden uzakla?yp gecelerce sana dönerken bir timsaha benzettim seni. Di?lerinin arasynda çi?neni?imi hissettim. Dayanamadym çy?lyk atmak istedim. Kimi gecelerde ise denizle oynayan yunustun. Ne?eli, sevecen, ?efkatli bir o kadarda denize hâkim. Duygularymyn esiri olup kaç defa oynadym seninle. Sen aldyrmadyn. Her zaman sevgiyle ?efkatle saryp sarmaladyn beni. Yine senden gitmek isteyi?lerimin bir keresinde, annem; “gelme kyzym gelme, sen orada güvendesin emin ellerdesin” dedi. Annem; saçymyn teline hasretken beni sana emanet ediyordu. Artyk söz bir daha gitmek istemiyorum senden. Söz sana ihanet yok artyk. Çünkü çünkü sen bana hiç ihanet etmedin. Sadece sevdin. Bak ama bak bende gitmiyorum artyk senden. Acyyla kanayan dövülen taraflaryyla ma?rur, gururlu, dik. Sen ve ben, artyk biz ikimiz…
Yazar Hakkında
 |
mutlulukiki mutlulukiki |
Yorumlar
Henüz Yorum Yok! İlk Yorumu Yapan Sen Ol: