Adyny Sen Koy
Her ?eyin ba?y ve sonu oldu?u gibi günlerimiz de her gün ba?lyyor ve bitiyor. Y?te ?imdi koltu?uma oturdum. Arkama yaslandym, yanymda sycak içece?im ve yazyyorum… Evet, bir günü daha bitiriyorum. Camdan dy?ary bakty?ymda batan güne?i görebiliyorum. Bugün de bana veda ediyor. Huzurluyum hem de çok huzurluyum… Halime her gün ?ükrediyorum. Yorgun gözlerim, kalbim ve beynim var. Ama artyk kendimi tamamlady?ymy hissediyorum. O sonsuz sorularym; “Neden?”, “Niçin?” ve “Ne zaman?” artyk cevaplaryny bulmu?lar. Kafamda ne soru i?aretleri kalmy?, ne de arkamda yarym kalmy?lyk var... Artyk her ?ey tamam ve ben güne?in baty?yny koltu?umda çok huzurlu izliyorum.
Gereksiz kovalamacalar pe?inde olan çok fazla insan var. Her gün bir ten kokusu fazla alabilmek, parasyna bir syfyr daha koyabilmek ve kendisine sava? açanlar var. Zekâsyny kanytlamayabilmek için, ko?an insanlar var çevremde… Oradan oraya sürükleniyorlar… Sanki film izliyorum. Garip bir ?ekilde çok uza?ym hayata… Dü?üncelerimi söyledi?im herkes, sanki ba?ka bir boyutta benimle. Ancak birde bazylary var ki, batan güne? dedi?imde gülmeye ba?lyyorlar. Onlara çok ters geliyorum. Deliymi?im gibi bakyyorlar bana, bu beni rahatsyz etmiyor... Sadece anlamamalaryna ?a?yyorum! Ya da bazylary çykyp beni çok kibirli ve egoist zannediyor. Hâlbuki kalbimi açyp baksalar onlar kadar insan oldu?umu anlayacaklar. Genelde böyle yapan insanlaryn, kendisiyle ve fikirleriyle sorunlary oldu?unu görüyorum. Onlaryn hayatta yaptyklaryndan pi?man olduklaryny görüyorum. Ama yapmayy sevdikleri için byrakamayyp, devam ettiklerini ve yinede içlerinin bir kö?esinde kendileriyle sava?tyklaryny, sürekli hayatta anlam aramaya çaly?tyklaryny görüyorum. Ancak kendileri bile bir süre sonra bu arayy?tan yorulup, hayaty sorgulamayan ve varym diyebilmek için her ?eyi dü?ünüyormu? taklidi yapyp, her yerde e?lenmeye çaly?an tipler oluyorlar.
Sevmiyorum insanlaryn bu tarz tutumunu. “Aman ya!” dedi?imiz zamanlar tabi ki hepimizin oluyor. Ancak onlar o kadar kaptyrmy?lar ki kendilerini; korkar ve sava?yr olmu?lar kendileriyle... Neyse! Ne diyelim, insanlar çe?it çe?it… Belki dönem bana “deli”, onlara da “veli” adyny koymu?tur. Belki akyllylar çeli?kide kalmy?, aptallar kendinden emin olmu?tur. Kalyplara takylmyyorum. Ben koltu?umda rahat bir ?ekilde, birbirini kovalayan bulutlary izlemeyi çok seviyorum…
Yazar Hakkında
 |
kuja kuja |
Yorumlar
Henüz Yorum Yok! İlk Yorumu Yapan Sen Ol: