Özür Dilerim
Yudum yudum… Ayrylyk yudum yudum, sensizlik yudum yudum, bensizlik yudum yudum…
?imdi bu ev sensiz çok sessiz hatta yetimler gibi kimsesiz.
Sana “git” dedi?im günden beri ne gelenim oldu ne gidenim. Kalbim bile küstü, boynunu büktü. Ysyanymy duymazlyktan geldi, ben a?ladykça o direndi. O inat etti, ben ettim. “Yapma!” dedikçe üsteledim. Hâlbuki ne çok ?eyi gö?üslemi?tim…
Bir bir terkettim eski aly?kanlyklarymy. Önce seni sonra gülmeyi sonra gözlerimdeki y?yklary sonra parktaki (her zaman oturdu?umuz) banky sonra heyecanymy, bir sürü ?eyi i?te… Biliyorum; ba?a çykabilirim. Ama ne kadar kan kaybederim bilmiyorum. Böyle sava?larda can kayby olur mu, ganimeti var mydyr, kolun-baca?yn sa?lam kalyr my; bilmiyorum. Uzun uzadyya tarty?sak kazanacak neyimiz kaldy ki kimseciklerimizden ba?ka… Ben bu yenilgiyi ba?yndan beri kabullenmedim mi? “Sen git ben buradayym” demedim mi? ?imdi a?lyyorsam çaresizli?imden de?il, çaresiz byraky?ymdan… Korkularynyn çaresini ben de bulamadym, gücüm yetmiyor zamana… Bir adym geride duru?umun nedenidir asyl canymy acytan.
Hyçkyrarak a?lamak yaky?yk almaz ?imdi; sessiz-sedasyz olmaly biti?im. Yok olu?umun ardyndan yaslar tutulmamaly. Ve öyle bir mezar ki; azabymy görmemeli kimse…
?imdi lanetliyorum kendimi. Ve tüm namertlikleri ba?ryma basyp çekiliyorum hayatyndan. Özür dilerim… Her ?ey için…
Yazar Hakkında
 |
guzgulu guzgulu |
Yorumlar
Henüz Yorum Yok! İlk Yorumu Yapan Sen Ol: