Son Mektup Son Söz
Merhaba anne!
Bu; sana yazdy?ym kaçyncy mektup bilmiyorum ama sonuncusu oldu?unu çok iyi biliyorum.
Bazen her ?erde bir hayyr aramak gerekir belki ama ben ?erden ?er çykardym anne.
Her ?eyi dü?ünürdüm de, “ke?ke”lerin hayatymy bu kadar istila edece?i aklymyn ucundan bile geçmezdi.
Hadi ben benden geçtim; benim hayatymdakilerden ne istedin be anne…
Hatyrlyyor musun ikinci cenazeyi? E?im de oradaydy. Alt tarafy ye?eninin son yolculu?unda ailesinin yanynda olmak istemi?ti. Sen aklynyn kö?esinden bile geçmemi?tin inan. Seni de gördü?ünü söyledi ama sözlerinin devamy bir türlü gelmedi.
Neler oldubitti orada bilmiyorum ama damadyn döndü?ü günün gecesi fenala?ty. Hastaneye götürdü?ümde hiçbir ?eyden haberimiz yoktu. Glukoz’un çok yüksek çykty?yny ve tüm organlaryny olumsuz etkiledi?ini ö?rendi?imde dünya ba?yma yykyldy.
Doktorlar “daha önce böyle bir rahatsyzly?y yoktuysa, ani üzüntü, sykynty, ?ok diyebiliriz bunun nedenine” dedi. Benim kafamsa karmakary?yk oldu.
Yki haftanyn içinde iki cenaze u?urlarken, e?imi de bir cenaze haline getirmenin sebebini dü?ündüm günlerce. Bir insan damadyndan ne ister? Ne söyler? Yyllarca yüzünü bile görmedi?i evlady ile ilgili ne dü?ünür, ne yapar ki kar?ydaki insan da böylesine olumsuz etkilensin?
Bilmiyorum anne, bilmiyorum. Kimi nasyl, niçin yargylayaca?ymy bilmiyorum. Hangi sonucu hangi sebebe ba?layaca?ymy bilmiyorum.
Bildi?im tek ?ey; artyk sana olan hislerimin eskisi kadar merhametli olmady?y…
Bu sözlerimi duysan kyzarsyn belki içten içe ama benim de halimi dü?ünmelisin. O so?uk odada damarlaryna ba?lanmy? hortumlarla, tuhaf tuhaf cihazlaryn kablolary arasynda mücadele veren insan benim evimin dire?iydi anne. Yki çocu?u vardy. Ve belki sana ilginç gelir ama o insanyn hiç dü?many yoktu.
Byrak bu dü?manly?y artyk! Benden, e?imden ve yuvamyzdan uzak dur!
Seni artyk gerçekten sevmiyorum anne!
Bu; sana yazdy?ym kaçyncy mektup bilmiyorum ama sonuncusu oldu?unu çok iyi biliyorum.
Bazen her ?erde bir hayyr aramak gerekir belki ama ben ?erden ?er çykardym anne.
Her ?eyi dü?ünürdüm de, “ke?ke”lerin hayatymy bu kadar istila edece?i aklymyn ucundan bile geçmezdi.
Hadi ben benden geçtim; benim hayatymdakilerden ne istedin be anne…
Hatyrlyyor musun ikinci cenazeyi? E?im de oradaydy. Alt tarafy ye?eninin son yolculu?unda ailesinin yanynda olmak istemi?ti. Sen aklynyn kö?esinden bile geçmemi?tin inan. Seni de gördü?ünü söyledi ama sözlerinin devamy bir türlü gelmedi.
Neler oldubitti orada bilmiyorum ama damadyn döndü?ü günün gecesi fenala?ty. Hastaneye götürdü?ümde hiçbir ?eyden haberimiz yoktu. Glukoz’un çok yüksek çykty?yny ve tüm organlaryny olumsuz etkiledi?ini ö?rendi?imde dünya ba?yma yykyldy.
Doktorlar “daha önce böyle bir rahatsyzly?y yoktuysa, ani üzüntü, sykynty, ?ok diyebiliriz bunun nedenine” dedi. Benim kafamsa karmakary?yk oldu.
Yki haftanyn içinde iki cenaze u?urlarken, e?imi de bir cenaze haline getirmenin sebebini dü?ündüm günlerce. Bir insan damadyndan ne ister? Ne söyler? Yyllarca yüzünü bile görmedi?i evlady ile ilgili ne dü?ünür, ne yapar ki kar?ydaki insan da böylesine olumsuz etkilensin?
Bilmiyorum anne, bilmiyorum. Kimi nasyl, niçin yargylayaca?ymy bilmiyorum. Hangi sonucu hangi sebebe ba?layaca?ymy bilmiyorum.
Bildi?im tek ?ey; artyk sana olan hislerimin eskisi kadar merhametli olmady?y…
Bu sözlerimi duysan kyzarsyn belki içten içe ama benim de halimi dü?ünmelisin. O so?uk odada damarlaryna ba?lanmy? hortumlarla, tuhaf tuhaf cihazlaryn kablolary arasynda mücadele veren insan benim evimin dire?iydi anne. Yki çocu?u vardy. Ve belki sana ilginç gelir ama o insanyn hiç dü?many yoktu.
Byrak bu dü?manly?y artyk! Benden, e?imden ve yuvamyzdan uzak dur!
Seni artyk gerçekten sevmiyorum anne!
Yazar Hakkında
 |
emine Emine- |
Yorumlar
Henüz Yorum Yok! İlk Yorumu Yapan Sen Ol: