Yazı Gönder | Kayıt Ol

?imdiye kadar hep, "El kapysy var kyzym, ö?ren gördü?ün bana ise ö?rendi?in kendine" diyen anneme bir haller oldu. Her zaman anlayy?ly, sabyrly her ?eye ra?men yuvayy ayakta tutmamy ö?ütleyen annem de?i?ti. Ama ne de?i?im, kulaklaryma inanamadym "Kyzym sen perdeleri ütüleyene kadar kocana pencereleri sildir" dedi. Önce inanamadym "Anneci?im ne diyorsun, kendinde misin?" diye sordum ve tekrarlady "hayat mü?terek, sen perdeleri yykarken oda pencereleri silsin i?te" dedi. Sanki perdeleri elimde yykayaca?ym. Tam gaza gelen annem saymaya devam ediyor; "Yemek yaptyr, bula?y?y da yykattyr"
Dayanamadym sonunda "Çocukta do?ursun mu? Do?urdu?u çocu?u da emzirsin mi?" dedim. Cevaby, "Yok ama altyna baksyn, a?latmasyn uyutsun" oldu. Olmayan kocaya adeta annem “don” biçti.
?oktayym! Annem ?imdiye kadar bana söylediklerini, ö?rettiklerini kendi eliyle yykty. Hayat ne kadar mü?terektir? Bunun bir synyry yok mu? Belli bir noktadan sonra do?aya kar?y gelinmiyor mu?

Yazar Hakkında

guelacti guelacti

Senin Yorumun

Ad-Soyad

E-mail

Yorumun

Cancel