Huzur Kuca?ym
Do?du?um gün; bir yere geldim ama tanymyyordum. Ylk defa gördü?üm yabancy yüzler vardy etrafymda. Yalnyzdym sanki bu koca kalabaly?yn içinde. Gözlerimi açmaya bile korkuyordum. Ü?üyordum, üstümü örtün diye ba?yraca?ym ama heyhat konu?amyyordum. Acy çekiyordu vücudum, her zerrem yslakty.
Geldi?im yerde en azyndan biri benimle konu?uyordu. Ama burada ses yok, korkuyordum.
Ben neden buradayym ve nerdeyim? Küçücük kafamyn içinde kocaman soru i?aretleri vardy.
Derken ba?ymda bir el hissettim, pamuk kadar yumu?akty. Beni ok?uyordu o pamuk eller. Sonra bir öpücük kondurdu yanaklaryma. O kadar sycakty ki o öpücük. Sanki “yalnyz de?ilsin korkma” diyordu bana... Gülümsedim bir anda, mutluydum artyk yalnyz de?ildim. Onun güven veren kokusuyla gözlerimi açtym. Ve kar?ymda bir melek vardy. Çok güzel gülümsüyordu bana. “Ho? geldin yavrum kuca?yma” dedi ve symsyky saryldy. O kuca?y unuta bilir miyim hiç. En sevgi dolu en huzur dolu oldu?um yerdi orasy. Ke?ke o kucakta kalsaydym hep. Ama sanyrym artyk oraya sy?myyorum.
Yazar Hakkında
 |
okrobuls okrobuls |
Yorumlar
Henüz Yorum Yok! İlk Yorumu Yapan Sen Ol: